Varanassi

Eerst even een paar foto's van het vertrek gister om 12 uur in de middag vanaf de luchthaven. 

 En nee het is niet mistig. Beide hebben we inmiddels een vervelend kuchje van de dikke smog waar we te lang in hebben gezeten... we laten Calcutta achter ons en vliegen ( dat alles over land was een tof idee voordat we vertrokken, maar is zo vermoeiend dat we toch maar wat vliegen tussendoor) naar Varanassi.

Daar aangekomen letterlijk de bagage gedumpt en door. Eerst een boottochtje op de Ganges wel indrukwekkend allemaal. En veel mensen, echt niet gewoon. Een verdwaalde tourist en de rest allemaal Indiers die natuurlijk ook gewoon tourist zijn.  Mijn voornemen ok we gaan wel naar Varanassi maar ik hoef geen crematies te zien was ambiteus....je kan er namelijk niet omheen. Nog geen uur in de stad en zeker 15 crematies verder laat ik het maar gewoon over me heen komen. 

 zelf ook een klein eigen ritueel gedaan om alle lieverds even in stilte te herdenken met een prachtig offer. Van heerlijk ruikende rozen en een klein kaarsje maar die wel mega brand. Het prachtige meisje verkoopt haar schaaltjes voor 50rp pst maar dan krijg je er wel lucifers bij zei ze nog verontschuldigend.... 50rp kan hier heel veel zijn. Na ons ritueel gaven we onze lucifers terug ipv ze op de grond te gooien en ze was verrast. En de mensen om ons heen gingen ook de lucifers terug geven... kijk een beetje bewustwording kan ook. Hihihihi. 

 Een van meerdere plekken waar de crematies plaats vinden.  Er zijn er minstens 15 aan de gang die wij vanaf onze plek waar we op een trap zitten konden zien. Heel heel bijzonder. Het lichaam wordt eerst gedompeld in de Ganges daarna ontdaan van alle gekleurde lappen en in een witte doek op de stapel hout gelegd. Bedekt met hout vaak door familie leden. Die zoals wij een schepje aarde op de kist laten vallen. Leggen ze allemaal een tak op het lichaam. Dan komt er een priester die een aantal rondes om de stapel heen loopt met een fakkel van stro. En hij raakt steeds het lichaam aan met het vuur. En na zoveel rondes ik dacht 5 steekt hij het aan. Daarna komt er iemand die iets van een poeder onder erbij gooit met steeds een steekvlam tot gevolg. Ik denk om het vuur snel heel heet te krijgen. Het lichaam hier was ook echt alleen maar een huisje voor de ziel. En als de ziel eruit is, dan moet je het lichaam terug geven aan de elmenten.  Maar er wonen hier miljarden mensen. Dus naar Varanassi en geen crematie willen zien was een beetje naief van mij gedacht. Aangezien er op een dag honderden zo dan niet duizenden crematies plaats vinden. Wij hebben nog maar een fractie gezien van de lengte van Rijen van Tempels hier. Maar een indruk hebben we zeker wel. De rook is wel zwaar want we hebben dat kuchje al. Dus mijn idee van een etmaal hier is denk ik wel juist.  Straks nog het dag ritueel bekijken en kijken of we de gouden tempel kunnen bezoeken. We waren er gister maar bij de verkeerde ingang. Foto van de ingang van de gouden Tempel in de avond. 

Ik we zijn 3,5 uur verder. De tempel is niet gelukt... de rijen waren niet normaal. Dus B wilde terug naar de Ganges en ik zei, ik wil NIET tussen de brandende lichamen en na smeulende bergen lopen. Dus wij liepen om... en jawel daar lopen de rijen met mensen met de lichamen op de baar onderweg naar de brandstapels die ik nou juist probeer te vermijden.  Dus...... dat...... pfffffff

Ik neem jullie even mee in mijn hoofd waarom ik niet naar Varanassi hoefde eigenlijk. Ik heb niks met dode lichamen. De ziel is eruit en klaar. Maar hier is het voor de Hindi echt de plek voor de rituele wassingen en uitvaarten.. Ik persoonlijk snap dat touristen het willen zien. Maar voor mij hoeft het niet. Het is een openbare plek dus iedereen kan er komen. Maar voor mij hoeft het niet. Er zijn mensen die komen 1x in hun leven hier en hebben er een leven voor gespaard om hier zich te wassen in de machtige Ganges. En als ze dat dan doen liggen er verdekt opgesteld touristen met telelens op de loer.  Ik weet het niet. Ik vind het allemaal vooral een persoonlijk iets,  dat ik het kan zien wil nog niet zeggen dat ik het wil zien.  Dus dat. Ik ben een rare daar in. Ik stel me voor dat er ergens genoemd wordt dat de uitvaarten in Nederland bijzonder zijn en dan ineens staan er 50 Chinesen aan je graf met de camera foto's te maken.  Een beetje in die strekking werkt mijn hoofd. Dit even als inkijkje in mijn bijzondere brein. Hihihi