3 maanden verder...

Wat heb ik geleerd van  de afgelopen 3 maanden? Dat we niet beide de ionosche tandenborstel hoeven mee te nemen beide je eigen borsteltje is voldoende.

Dat een grote dure tube aftershave gel totaal geen nut heeft als B zijn baard laat staan.

Ik 3 maanden met een klein flesje stay in conditioner kan doen. En met minimaal aan shampoo. De multi vitamine zijn bijna op. Dus dat klopte met wat ik nij me had.  We hadden een deo gekocht op advies van een vriendin en dat is een soort aluin stick. En jawel die werkt. Dus de volgende reizen kunnen we met minder toe. Ook met minder kleding. 

We steeds onbeschofter worden naarmate de reis verder gaat. Mensen die ons " onopgemerkt" op de foto zetten gaan we gewoon voor staan en maken een foto terug. Iedereen die ons aan staart, staren we terug. De taxi die gaande de reis mompeld dat het ineens meer wordt lachen we vriendelijk naar om hem aan het eind van de rit te betalen wat we als eerste overeen waren gekomen. De aanname dat we alleen minieraal water drinken vegen we ook van tafel. We drinken het water wat er voor iedereen op tafel staat. We eten alles van de straat verkopers als ze er zelf een beetje schoon uit zien. En tot nu toe gaat het goed. We hebben al heel snel de amerikaanse merken qua eten vermeden. Want dat is niet te betalen en ook niet eens echt lekker.

De treinen hier mega goed geregeld zijn. En we de bussen niet echt tof vinden. 

Wat we ook weten is dat omdat er bijna geen touristen waren waar wij waren, we prima met elkaar door de deur kunnen.  We het schrijven in het blog leuk vinden. 

Het fotoboek bijna af is tijdens het reizen. Omdat we laatste week het echt rustig aan hebben gedaan en we er dus ook echt wel tijd voor hadden. Branko heeft een stuk gedaan en ik heb een stukje gedaan en dat is ook nieuw. Normaal was het eigenlijk hoofdzakelijk mijn taakje. Maar na 11 jaar wil ik dat niet meer alleen doen. Het is een hele klus en samen is toch fijner. 

We zitten in de trein naar Delhi terug om overmorgen terug naar huis te vliegen. En dat voor mij als ik aan thuis denk ik eigenlijk nog in mijn hoofd in Delft woon. Dus ik heb nog wel wat te doen qua aarden in Apeldoorn.

Na het lezen van het boek: Je bent een verschrikkelijk kind. Heb ik besloten zelf ook mijn verhaal op te tekenen.  Daar ga ik in 2023 mij op mijn gemak voor inzetten.  Dat ik daar een paar lieve schatten om mij heen voor nodig ga hebben is duidelijk. 

Ben erg blij met mijn eigen bedje straks. En dat de wegen goed zijn. En alles schoner is in Nederland. En we weer gewoon opgaan in de mensen massa en niet meer iedereen met ons op de foto wil. We zijn gezegende mensen die echt in een wereld land wonen. Waar we op kunnen mopperen hoor. Maar wat hebben wij het goed. Wat leven we op een wondere wereld. En wat is India een mooi, bijzonder land. Met ook gewoon heel veel echt leuke mensen. Maar wel met heeeeeel veeeeel mensen. En vooral mannen. De dames zijn echt mega in de minderheid.  Dat gaat best voor problemen zorgen in de toekomst. Er zijn veel meisjes zwangerschappen gestopt door de jaren heen.  Dat kan nooit goed gaan toch? 

Dichter bij Delhi is dichter bij huis. En bij alle schatten die ik in Nederland heb wonen.  Ik ben een gezegd mens. En ben erg blij met al mijn allesjes. X