Op adem komen

Omdat we tot 2 januari hier zijn hebben we besloten het heeeeel rustig aan te doen.  We slapen echt uit,  gaan op ons gemak ergens ontbijten en gaan 1 'activiteit' per dag doen. 

Rishikesh wordt gesplitst door de Ganges en er zijn een paar bruggen van onze kant naar het oudere gedeelte van de stad.  De eerste brug is wel een half uurtje lopen vanuit ons hotel maar er is een soort van boulevard er naartoe. Dus wandelen we iedere dag onze stappen zeker bij elkaar.

Wat hebben we tot en met vandaag gedaan. De eerste dag zijn we dus al naar de overkant geweest en hebben daar een ashram bezocht en een grote tempel.

Bijna alle muren in de straten zijn hier voorzien van schilderingen. Echt prachtig.

Ook wilden we die middag naar de ashram waar de Beatles in 1968 verbleven. We kwamen er 45 minuten voor sluitingstijd aan en kregen het advies een andere dag te komen omdat de tijd te kort was. Overigens ook hier weer discriminatie met de prijzen. Lokale betalen Rs 50 en wij Rs 600 pp. Omgerekend zo'n € 7,50 en dat is voor hier wederom heel veel geld. Maar ja, we zijn er maar 1 keer dus....  Terug over de brug en vanaf die kant de ceremonie met vuur bij die tempel bekeken. 

Ook nu weer bij een meisje twee offerschaaltjes gekocht. Was echt schattig want toen de ceremonie begon moest ook zij en haar zusje een kaarsje aansteken.

Teruglopend zien we aan de overkant een flink vuur. Ons vermoeden dat ook hier aan de Ganges crematies plaatsvinden wordt bevestigd. Maar het is gelukkig aan de overkant.

Gisteren ontbeten bij hetzelfde tentje als de dag ervoor.  Op een bepaald moment komt er een man binnen die aan het tafeltje schuin voor ons gaat zitten.  En ja hoor, de telefoon komt tevoorschijn, hij maakt een 'selfie' en zoemt vervolgens op zijn scherm in om te zien of wij er goed op staan....In de tegenaanval dan maar. Ik ben opgestaan en heb pontificaal een foto van hem gemaakt zonder iets te vragen of te zeggen.  Terug naar mijn tafel en uitgebreid aan Nic laten zien.  Je had die man zijn gezicht moeten zien,  priceless.

Vervolgens op ons gemak op een 'terrasje' aan de boulevard rustig verder gelezen in mijn boek over Boedisme en Nic heeft weer wat armbandjes gefrubbeld al luisterend naar haar luisterboek. Daarna weer richting de bruggen. We hebben besloten dat we willen raften op de Ganges. Dus prijzen vergelijken als rechtgeaarde Hollander.  We begrijpen al snel dat alle prijzen gelijk zijn (van een mededingingsautoriteit hebben ze hier niet gehoord) dus staan we al snel in een kantoortje. Voor Rs 600 pp raften we 9 km de Ganges af. Als de meneer begrijpt dat het voor de volgende dag is en nu dus geen zaken kan doen,  zakt de prijs naar Rs 500. We hebben een deal. Op de vraag hoelaat we morgenochtend moeten vertrekken, zegt hij,  kijk maar. Als er een boot vol is gaan we. Oké......

Daarna nog door de winkelstraatjes gelopen waar de meeste winkels hetzelfde verkopen.  Ik laat mijn oog vallen op een 12 inch Tongue drum die er wel fraai uitziet. Hier ga ik nog één nachtje over slapen. Want om 18.00 uur willen we de vuur ceremonie aan onze kant zien.  Het is een indrukwekkend spektakel waarbij aan de choreografie nog gewerkt moet worden. Na afloop gooien we weer wat bloemblaadjes in de Ganges, het wordt een routine. 

Op de wandeling terug zien we dat ook aan onze kant van de oever een vuur brandt.....yep een crematie live waar we bijstaan. Het blijft apart.

Vanochtend dan klaar voor het raften. Het is frisser dan de afgelopen dagen, heiig en de zon wil niet doorbreken. Dat beloofd wat. We lopen langs de oever en zien,  op de plek waar gisteren een crematie was,  een aantal militairen in vol ornaat staan. Ook staat er een tafel met kleine vaandels er omheen. Verderop zijn inmiddels 2 crematie rituelen aan de gang. Dan komt er vanaf de hoger gelegen weg een draagbaar aan met de Indiase vlag erover gedragen door 4 militairen.  Oké,  zo'n ceremonie hebben we nog niet gezien dus gaan er even voor zitten. Veel, vals, trompetgeschal, hoop gekletter van hout dat naar beneden gegooid wordt voor het maken van de brandstapel. We zijn rustig verder gelopen.

Bij het kantoortje van de rafting ons omgekleed en onze droge kleding,  schoenen etc daar achtergelaten.  In de terreinwagen met 6 Indiërs en de boot op het dak door de bergen naar onze startplaats. Daar moest iedereen zijn waardevolle spullen in een waterdichte tas doen,  dus ook de telefoons.  

Na de instructies konden we instappen. En dan komt er weer zo'n moment. De crew geeft aan dat zij foto's en video maken. Dit doen zij alleen als iedereen in de boot hiervoor betaald,  Rs 250 pp, dus als 1 iemand niet wil heeft de rest ook geen foto's. Hoezo onder druk zetten. Maar wij wisten dit van tevoren al een wij willen de foto's toch hebben. Het raften van ca. 1 uur is leuk met een aantal mooie versnellingen. Halverwege wordt gevraagd of er iemand wil jumpen, dus uit de boot springen.  Het water is behoorlijk koud, maar ik wil wel. Zwemmen in de Ganges, ones in a lifetime! Denkend aan onze Wim Hof workshop spring ik erin, shit wel echt koud, maar er volgen ook nog 2 Indiërs.

De rest, die overigens ook al nat van de golven waren, blijft verstandig in de boot. Nadat we even lekker gezwommen hebben worden we weer aan boord gehesen. Een van de Indiërs zit dan wel te shaken van de kou. We vervolgen onze route en komen voldaan aan bij het eindpunt. Daar krijgen we de foto's en video's via een usb direct op de telefoon geladen. Dat is dan wel weer handig. 

Even lekker streetfood scoren. Een gevuld bladerdeeg hapje. Neem er een en je lust er wel twee.... dat doen we dan ook.

Teruglopend kopen we een klein plastic flesje dat we bij op de oever van de tempel vullen met water uit de Ganges. Hiermee doen we een Hindu vriend in Nederland straks een heel groot plezier mee.

Terug in het hotel onder de warme douche, kleding uitwassen een nog even lekker eten. 

Voor morgen is onze activiteit de Beatles ashram!