Hier vind je wat, daar laat je wat.

Waar in Bangalore eigenlijk iedereen wel goed Engels sprak is het hier echt helemaal niks. De treinreis naar hier was top. Want de 3 mede reizigers spraken allemaal Engels. Maar hier is het qua Engels helemaal niks. En als mensen realiseren dat je ze niet verstaat gaan ze herhalen wat ze gezegd hebben alleen dan harder en nog harder.  Dus dat taal ding, na de afgelopen weken met best veel Engels, is het nu een dingetje. Maar goed, hier doet Uber het wel, waardoor we hier wel weer grotere afstanden kunnen afleggen.  En je wordt even niet genaaid wat wel heel fijn is.

We zijn naar een groot festival terrein geweest voor de viering van 553 verjaardag van de eerste Guru van het Sikhisme. Indrukwekkend zoveel mensen bij elkaar en voor iedereen is er eten. Dit is ook het moment dat de op straat levenden hier heen komen. En letterlijk bergen en bergen eten meenemen. Ze hebben tasjes en flessen om alles wat ze van het buffet halen mee te nemen naar waar ze wonen. Er liepen zeker 20 kinderen af en aan naar het buffet om alles mee te nemen. Steeds twee grote bekers amandelmelk tegelijk die gooien ze over in flessen. En de bekers gooien ze op een berg gewoon op de grond. En dit op een plek waar iedereen ze kan zien hé. Dan komt er punt dat de organisatie realiseert dat op dit tempo er te veel bekers doorheen gaan. Dan mogen de kinderen met de twee liter flessen naar het buffet komen en worden die gevuld. Er waren gister toen we vertrokken, na 4 uur daar te zijn, al zeker 10.000 mensen. En er zouden er 25.000 komen verwachten ze.  En dat de straat kinderen hier welkom zijn is voor India heel bijzonder want buiten dit festival terrein zijn ze minder dan een hond waard. Zo werkt dat hier, het kasten systeem werkt hier nog steeds. Alleen niet bij de Sikhs. En juist dat trekt ons erg aan.

We werken vanuit onze Foundation ook met de uitgestotene in onze projecten. En dat doen we met hele goede mensen die we meenemen vanuit Nederland.  Heel veel van het Sikhisme spreekt ons aan maar zelf Sikh worden of zijn is best ver van ons af.  Er zijn een aantal geneugten de levens die dan echt in de ban moeten en dat gaan we echt niet doen, geen alcohol is er 1. Nou als organisatoren van de whisky festivals gaat die vlieger dus al niet op. En veel van de gewoontes die ze stellen als eis doen we al. Zoals veel vrijwilligers werk, veel centjes naar mensen die het beter kunnen gebruiken dan wijzelf. En je huis openstellen voor iedereen. We zijn al lekker bezig. Maar te zien dat er een religie is die het zo lettelijk doet is wel prachtig om mee te maken.

Daarna in een Uber Tuktuk gestapt en naar het meer waar een prachtig buddha beeld staat. Met een boot er naar toe voor € 0,13. Gezegend door de Dalai Lama zelf . 

En omdat dit hoofdzakelijk een Muslim stad is lopen er hier op straat geen koeien, maar wel heel veel geitjes. En die moeten ook ergens slapen. 

Vandaag alweer de laatste dag in Hyderabad en morgen vliegen we naar Calcutta. Het reizen met de trein is toch wel erg vermoeiend en weer 2 keer 13 uur per trein zagen we even niet zitten. En dit is net zo duur eigenlijk. Maar ja, in het kader van uitstoot en minder willen vliegen voor het milleu wilde we alles treinen.  Maar na ruim een maand van smog stad maar smog stad. En zo veel vervuiling te zien. En te horen dat bijna dit hele land nog op kolen wordt voorzien van stroom..... dacht ik deze twee stoelen in een toch al vliegend vliegtuig maakt hier op het grote plaatje ook niet meer uit. 

Warme groet xxx