Sunderban Tiger Reserve

Het afgelopen weekend zijn we op pad geweest naar Sunderban. De Sundarbans zijn de grootste mangrovebossen ter wereld. Ze bevinden zich in de rivierdelta van de Ganges. Het is een grensoverschrijdend gebied tussen India en Bangladesh en is ongeveer net zo groot als een kwart van Nederland. 

Maar goed het reserveren was een uitdaging.  We hadden contact met een organisatie die trips regelt. Maar naarmate de dag dichterbij kwam wijzigde er van alles.  De prijs, het ophalen en meer onduidelijkheid.  Dus dachten,  we laat maar zitten.  Maar toen we in Kolkata in ons hotel onze ervaring vertelde zeiden ze direct, wees voorzichtig want er zijn een hoop fake-organisaties die je laten aanbetalen en vervolgens verdwijnen. 

Maar de manager van ons hotel wist een betrouwbare organisatie en die hebben we geboekt. Vervolgens krijgen we, in de dagen naar het weekend toe, continu telefoontjes en whatsapp berichten. Van de chauffeur hoe laat we waar opgepikt worden (4x), van het hotel dat we onze paspoorten mee moeten nemen (3×) , van de boot Veg or Non veg eten (3x). En dan ook nog van verschillende telefoonnummers. We werden er schizofreen van.

Uiteindelijk was alles goed en werden we op zaterdagochtend 08.15 uur met een A/C bus opgepikt bij het Indian Museum in Kolkata.

De organisatie Eco tourisme Sunderban zorgde voor het ontbijt in de bus. Een kartonnen doosje met Samosa, sandwiches en iets zoets. Goed verzorgd. Op de tussenstop flikkert vervolgens iedereen zijn lege doosje uit de bus in de berm......hoezo Eco??

Na een hobbelige kamikaze rit van ongeveer 3,5 uur kwamen we aan in Gosaba waar we op de boot stapten.

Aan boord werd een werkelijk heerlijke lunch geserveerd en konden we genieten van de Mangrove delta.

Na ongeveer 2 uur kwamen we aan bij het eiland waar ons hotel stond 

en konden we ons opfrissen voordat we de boot weer op moesten voor de sunset.

s' Avonds kregen we de locale dansgroep voorgeschoteld. Iets waarvan we zeggen, het hoort erbij. En voor de dames zag het er ook uit als een verplicht nummer.

Zondagochtend de boot weer op om te kijken of we de Bengaalse tijger kunnen spotten...... voor jullie informatie er leven er in het hele gebied tussen de 150 en 200.....de kans op de Miljoenenkanjer is groter zei Nic.

We zijn bij een eiland aan wal gegaan om vanaf een uitzichtpunt wildlife te zien. Nu zijn wij natuurlijk verpest met onze bezoeken aan o.a. Serengeti en de Amazone maar dit voelde als de Beekse Bergen. De Indiërs zijn reuze enthousiast maar voor ons....

Maar we hebben genoten van dit weekend zeker omdat we even geen getoeter hebben gehoord.

Aan het einde vroeg de organisatie nog of je een review wilde schrijven,  dus direct op de boottocht terug. Een originele manier vinden wij. Vervolgens werd iedereen individueel naar voren geroepen en bedankt voor de aanwezigheid met een potje honing van Sunderban.  En dat is dan wel weer bijzonder omdat ze deze honing maar 1 maand per jaar kunnen 'oogsten'. Ze moeten hiervoor aan land waar dus ook de tijgers, slangen en dodelijke spinnen leven en regelmatig sneuvelt er wel eens iemand.

We dachten op de heenweg dat onze chauffeur Kamikaze heette maar op de terugweg was het nog erger. Vooral omdat het nu donker was en er van alles op de weg beweegt zonder licht. Wandelaars, fietsers,  tuktuk, auto's en bussen, koeien, honden etc.

We hebben het overleefd en gaan vandaag verder op ontdekkingstocht in Kolkata.

0p